Kuala Lumpur

“Als er al een keer op deze reis is van een cultuur shock, dan is het wel de overgang van Indo-China naar Maleisië Pap”. En mijn dochter heeft gelijk, want Maleisië is ineens zó anders dan wat we gewend zijn. We hebben er net 2 uur vliegen van HCMC naar KL (Kuala Lumpur) opzitten en ik heb nu al heimwee. Maleisië is duur (in vergelijking met Vietnam), de wegen zijn schoon en rustig (komt misschien ook omdat het avond is), er wordt links gereden (Maleisië is onderdeel van de Common Wealth), ze spreken hier perfect Engels (ik generaliseer uiteraard), de vergelijking met New York gaat voor KL eerder op dan met enige andere stad in Azie. Ik heb het idee dat we in een Westerse stad zijn gearriveerd, maar met de temperatuur van Azië en mensen die een heel Aziatisch uiterlijk hebben. Selamat Datang (welkom) staat er op het bord in de aankomsthal van het vliegveld (ik kan ineens de borden weer lezen, of het nu Engels of Maleis is, dat doet er niet zoveel toe). Kirsten en ik raken niet uitgepraat over de verschillen, wat is het hier ánders!! We moeten nog even afwachten wat we van onze keuze vinden om Maleisië aan te doen, maar ongetwijfeld gaan we er geen spijt van krijgen. De natuur schijnt hier ontzettend mooi te zijn (veel rainforest) en het eten is grandioos. Dat blijkt wel als we voor het eerst een restaurant binnenstappen. Ik krijg koud bier in een glas!! Nadeel is weer dat er hier ontzettend commercieel gedacht wordt, want de (verschillende) serveersters komen alles bij elkaar 3 x langs om te vragen of ik nog een biertje wil. In Indo-China (Vietnam, Laos en Cambodia) zijn we gewend dat we één keer wat bestellen en dat ze je dan verder met rust laten. Sterker nog, ze komen regelmatig een glas koude thee brengen, waardoor je dorst afneemt. Volgens mij commercieel niet zo slim, maar ik verlang er nu al naar terug. Om van mijn kleine geld af te komen geef ik de serveersters in het restaurant alle 3 een briefje van 1.000 VND (ongeveer 1/25ste euro). Ze vinden het helemaal geweldig, ook al zeg ik erbij dat het qua hoeveelheid niet zoveel voorstelt, het is meer bedoeld als geintje en om te laten zien dat we net uit Vietnam komen. Het is een rare gewaarwording, gisterenochtend lopen we nog in de ZOO in HCMC, in het échte Azie, waar we op moeten passen om niet door een van de duizenden scooters omver te worden gereden en waar we zonder te kijken de drukke straat oversteken zonder het gevoel te hebben voor je sokken te worden gereden. Hier in het centrum van KL is het betrekkelijk stil op straat, je ziet amper scooters en je kijkt wel uit om zomaar over te steken, want de auto’s hebben hier weer de mogelijkheid om hard te rijden en voor je het weet wordt je door een of andere malloot aangereden (of zijn wij de malloten omdat we geen snel verkeer meer gewend zijn?). Ik ben ontzettend benieuwd hoe het hier gaat worden en vraag me af of ik over 3 weken nog net zo’n heimwehig gevoel blijf houden naar de verrukkingen van China, de eenvoud van Laos, de vriendelijkheid van Cambodia of de drukte en gastvrijheid van Vietnam, als dat ik nu heb. De tijd zal het leren.