ShiBaoShan

We sluiten ons bezoek aan de Shaxi vallei af met een bezoek aan de mysterieuze en met dichte bossen begroeide ShiBaoShan mountain. Eigenlijk moet ik zeggen de ShiBao mountain, want Shan betekent berg in het Chinees. Maar eerlijk gezegd bekt ShiBaoShan lekkerder, dus dat houden we er in. Ik ontkom niet aan een kleine historische terugblik, want denk niet dat ShiBaoShan alleen om apen draait, alleen vanwege het feit dat de berg bij toeristen ook bekend staat als Monkey Mountain.

Op de berg staan 2 belangrijke boeddhistische kloosters die meer dan 500 jaar geleden zijn gebouwd, te weten Bao Xiang en Shizhong. Bao Xiang maakte op mij de meeste indruk. De tempelwachters Heng en Ha doen na 500 jaar nog steeds hun werk en houden alle bezoekers goed in de gaten. In het daarop volgende paviljoen staat het beeld van Weituo, de enige bodhisattva (in het Mahayana Boeddhisme heeft het de betekenis van een wezen dat naar verlichting streeft) die het traditioneel is toegestaan in de tempel te kijken en daardoor direct naar Boeddha. Weituo is de snelste van alle goden en daarom heeft hij de taak om de heilige relikwieën te bewaken en deze in veiligheid te brengen als er gevaar dreigt.

Loop je verder, dan is het onmogelijk om de gigantisch gouden lachende Boeddha figuur te missen die uitgehakt is in steen onder een hangende rots. Naast hem staat de slanke figuur van Guanyin, de Godin van de vergeving. Het hele complex ziet er schitterend kleurrijk uit, zoals welhaast alle Boeddhistische tempels. Deze tempel is echter van de buiten categorie omdat het gesitueerd is hoog in de bergen, deels uitgehouwen in de rotsen en bewaakt door een aantal apen families.

Natuurlijk kent ook dit complex een prachtige legende. Er was eens een Nanzhao koning die in de bergen van ShiBao aan het wandelen was toen hij een gigantische witte olifant tegenkwam. Hij volgde de olifant door het bos tot bij een enorme hoge klif. Tot zijn uiterste verbazing was de olifant ineens verdwenen, alsof er een geheime deur in de rotsen was gehouwen. Op de plek waar hij de olifant voor het laatst had gezien ontdekte de koning een stuk zilver in de rots. Hij gaf opdracht aan zijn architecten om de rots te gebruiken voor de bouw van een indrukwekkend klooster, Bao Xiang.

Het tweede klooster, een aantal kilometer verderop en nog lastiger te bereiken, is Shizhong. Het eerste wat opvalt bij binnenkomst is het zicht op een immense rots die verdacht veel op een kameel lijkt. De lokale legende over deze rots verhaalt over een karavaan met handelsreizigers die sutra’s en andere heilige teksten vanuit India naar China bracht op kamelen. Één van de kamelen was echter zo vermoeid nadat het  ShiBaoShan had bereikt dat het ging zitten en op slag in steen veranderde. Het zou zomaar kunnen!

Shizhong is door heel China bekend omdat het is gebouwd rondom een groot aantal grot sculpturen, waarvan men zegt dat deze gemaakt zijn door beeldhouwers/monniken rond 800 na Christus. Één van de sculpturen is wederom van de godin Guanyin, dit keer te zien met een gat in haar borst. Het verhaal gaat dat de godin met haar hand haar hart uit haar lichaam haalt om zo haar devotie en toewijding aan Boeddha te laten zien.

Het is ten strengste verboden om foto’s te maken. Er zijn verhalen bekend van toeristen die toch stiekem foto’s hebben gemaakt en vervolgens hun telefoon of camera hebben moeten inleveren. Dat doen wij dus maar niet. Ik vond het echt indrukwekkend. Er was zelfs een geheimzinnige vulva gebeeldhouwd. Geheimzinnig omdat er nog steeds gegist wordt naar de betekenis ervan. Waarom een vrouwelijke vulva 800 jaar na Christus in steen gehouwen naast alle Boeddhistische goden en godinnen? Ze zijn er tot de dag van vandaag niet uit en ik vrees dat ook wij het antwoord niet kunnen gaan geven.

Ons wordt aangeraden om al wandelend de weg terug naar het dorp te nemen. Daar krijgen we geen spijt van. Het uitzicht over het dal is echt waanzinnig en we maken veel foto’s. We worden tijdens deze 2 uur durende wandeltocht begeleid door een zwerfhond die Kirsten al snel tot “Pom” doopt. Voor ons heeft het woord Pom inmiddels een magische betekenis. Het kan een figuur zijn in allerlei gedaantes die met ons mee reist en er voor zorgt dat we telkens weer veilig thuis komen. In de bergen rond de Tiger Leaping Gorge was dat iemand in de gedaante van een Koreaanse jongen, hier in de bergen rondom Shaxi is dat een hond. Ik ben heel benieuwd hoeveel magische figuren we nog meer gaan ontmoeten tijdens ons reis!? Maar het kan nóg zo magisch zijn, ik ben toch echt niet van plan om mijn hart met mijn handen uit mijn lichaam te halen. Daarvoor moet ik nog te ver reizen 😊