Ha Long Bay

Het is doodstil op het water. De eco boot waar we op varen en waarmee we inmiddels al de hele dag langs de meest schitterende rotsformaties varen, heeft een uur geleden aangelegd in een van de vele baaien die Halong rijk is. Terwijl we een verfrissende duik hebben genomen vanaf de boot om vervolgens wat heen en weer te zwemmen in het verkoelende zeewater, heeft de kok een heerlijke vismaaltijd bereid. Voor de eerste keer sinds we op reis zijn neem ik een fles witte wijn bij het eten en zelfs dochterlief nipt een glaasje mee om dit uitzonderlijke moment luister bij te zetten. We laten ons het eten voortreffelijk smaken en genieten vervolgens bovendeks nog wat na van wat we gerust een fantastische dag op zee mogen noemen. We hebben tegen de kapitein/gids gezegd dat we niet van drukte houden en dus ook niet hutje bij mutje naast elkaar ergens voor de kust voor anker willen liggen en daar heeft hij goed naar geluisterd. Onze boot is de enige in de hele afgelegen baai, het is donker op een enkel lichtje van een vissersbootje na en stil, muisstil. Het enige geluid wat ik hoor wordt gemaakt door de vissen die zo af en toe hun kop boven water uitsteken om een insect weg te happen.

Het zou zomaar de openingsalinea kunnen zijn van een wel zeer uitnodigende brochure over Ha Long Bay, het beroemde werelderfgoed, opgenomen in de Unesco lijst, voor de kust van Hanoi, maar het is werkelijkheid en wij beleven dit sprookje.

De start is minder veelbelovend. Zoals gewoonlijk zijn wij niet al te best voorbereid (en dat is een understatement), en dus ook niet op dit uitstapje naar Ha Long Bay. We wisten dat we dit wilde doen, maar niet hoe of wat. Omdat Huynh en Ron zondagochtend al weer vroeg weg moeten besluiten we zaterdagmiddag dat het zonde van de tijd is een beetje in Hanoi heen en weer te dralen. We nemen een uur de tijd om de mogelijkheden door te nemen. We weten wat we niet willen: geen drukte, geen massa dingen, weg van het hutje/mutje. Dan ontdek je al snel dat de mogelijkheden beperkt zijn, want héél veel toeristen hebben Ha Long Bay inmiddels ontdekt als een prachtige vakantie binnen een vakantie. Vietnam bezoeken en Ha Long Bay overslaan is als vloeken in de kerk. Maar uiteindelijk vindt Kirsten toch een leuk en ook nog eens eco vriendelijk alternatief. Over 4 dagen zijn we welkom aan boord voor een zogenaamd 2D/1N programma (2 dagen, 1 nacht in simpel NL). Maar, wij willen geen 4 dagen wachten, daar is Hanoi absoluut de stad niet voor. Wij willen morgenochtend vertrekken. Dat wordt erg lastig. Er wordt heen en weer gebeld, gemaild en geappt, er wordt gezucht en geklaagd, maar het eindresultaat mag er zijn: we worden zondagochtend in alle vroegte opgepikt vanaf ons hotel om rond 11.00 uur in te kunnen schepen voor een 3D/2N programma. En we hebben een heel schappelijke, namelijk voor ons last minute, prijs bedongen.

We nemen de volgende ochtend vroeg afscheid van Huynh en Ron, tot over een paar weken in Saigon! De fietsen blijven achter in de hotel kamer. Het is nog fris buiten en zo te zien beloofd het ook niet snel beter te worden. Dat klopt ook, onderweg begint het te regenen en het houdt niet meer op. Zelfs als we door onze kapitein/gids welkom aan boord zijn geheten, blijft het gestaag door regenen. Hij vraagt of we nog speciale wensen hebben (nee hoor, gewoon ff lekker genieten), gaat ons voor naar onze hutten en geeft aan dat we over een uurtje aan boord lunchen. Daar hebben wij verder geen bezwaar tegen 😊.

En dan begint onze boottocht, waarbij het uitzicht links nog spectaculairder oogt dan dat van rechts (of andersom, dat maakt in dit geval niet zo heel veel uit). Ha Long Bay bestaat uit een gebied van meer dan 1.000 eilanden die allemaal onbewoond zijn. Ze torenen in de meeste gevallen hoog  en soms zelfs kaarsrecht uit boven de waterspiegel, met een regelmatige kale kam van rotsen, maar verder veelal begroeid met tropische vegetatie. Het is op de meeste van de eilanden verboden om ze te betreden om het plaatselijke eco systeem niet aan te tasten. Dat is maar goed ook, want anders zou het hier kunnen verworden tot een soort toeristisch Disney park, waar je op ieder strandje uit een coconut kunt rieten en door je zonnebril naar een folkloristisch dansje van de lokale Vietnamese dames kunt gluren. Zover is het gelukkig nog niet, met de nadruk op nóg. Want het gaat hard met het toerisme. Er is een ware Ha Long industrie ontstaan met nu al alle gevolgen van dien. Het is overdag druk met boten (gelukkig is de baai heel groot, dus het is nog niet storend) en de mooie spots zijn uiteraard allang ontdekt, zodat je soms in de rij moet kayakken om bijvoorbeeld een mooie lagune te zien. Wij hebben geluk. De zon begint namelijk aan het eind van de middag door te breken, net op het moment dat we in onze kayak stappen. Omdat het al laat is zijn de meeste toeristen al weer op de terugweg. En omdat wij een gids bij ons hebben peddelen wij in één keer naar de juiste grot om vervolgens in een sprookjesachtige lagune uit te komen. De film over dat eiland met Leonardo diCaprio is er niets bij. Beetje overdreven natuurlijk, want onze lagune heeft geen strand, maar het is er verder wel compleet stil, op de geluiden van het eiland oerwoud na. We zien twee zee arenden op hun prooi afduiken nadat we een tijdje stilletjes liggen te dobberen en vervolgens laten een paar apen weten dat ze ons goed in de gaten houden vanuit hun hoge uitkijkpost in de jungle bomen. Het is echt net een natuurfilm, dik vet genieten!

Na een tijdje gebaard de gids dat het tijd is om naar de boot terug te varen. Straks wacht het avondeten, de wijn en de stilte. Het blijft toch afzien, zo’n fietstocht over de aardkloot 😊.