Fysiek is niet altijd psychisch :-) (door Marcel)

Wat ik bij andere reisverhalen heel vaak mis is wat er in de voorbereiding allemaal moet gebeuren en hoe iemand (of iemanden) dat dan oppakt. Daarom vertel ik voordat de reis echt van start gaat, ook zoveel mogelijk over waar wij allemaal op proberen te letten, wat we moeten regelen, waar we aan moeten denken.

Een van die zaken is je fysieke gesteldheid, ofwel: onze gezondheid. Nu is Kirsten 26, dus die mag nog niet zoveel klagen over pijntjes hier en kwaaltjes daar. Ik ben echter net 60 geworden, dus ik mag ook niet klagen over pijntjes en kwaaltjes. Doe ik dan ook niet, maar tegelijk is het bij de voorbereiding wel iets om rekening mee te houden.

Dus, tegen mijn natuurlijke gewoonte in, zat ik vandaag bij de huisarts. Dat komt zo: ik heb ooit eens gelezen dat het beter voor je gezondheid is als je goed slaapt (dat mag geen nieuwtje zijn). Maar iemand die goed slaapt ontvangt zo min mogelijk prikkels, dat wil zeggen: niet via de ogen en niet via de oren. Bedenk ik me net: en wat nu als iemand straks een keer hard op je hoofd slaat omdat hij onuitgenodigd om geld en/of andere spullen vraagt, heb je dan wel een goede nachtrust? Geen prikkels immers via ogen of oren. Nou, niet te lang over nadenken maar.

Ik slaap dus tegenwoordig met een soort Zorro masker voor mijn ogen. Dat is niet zo sexy, maar je moet wat over hebben voor een goeie nachtrust. Maar daarnaast wil ik dus ook graag nog oordoppen. Nu ben ik over het algemeen niet zo gek moeilijk, maar iets in mijn oren, daar word ik niet zo vrolijk van. Maar ook hier weer het aloude adagium: je moet wat over hebben voor een goeie nachtrust. Dus ik naar Linneweever, onze plaatselijke ogen- en orenboer. Wat blijkt: mijn oren zitten helemaal verstopt, dus die moeten eerst uitgespoten. En vandaar mijn bezoek aan de huisarts vanochtend.

Maar daar eindigt het verhaal nog niet. Ten eerste vind ik het steeds weer een crime om bij de huisarts naar binnen te gaan. Omdat het altijd erg druk is en je standaard een half uur tot een uur zit te wachten (wat is er toch gebeurd met die heerlijk kneuterige huisartsenpraktijken waar je samen met de buurman de enige bent in de wachtkamer en waar de huisarts nog in een stoffige witte jas rondloopt, je nog persoonlijk kent en bijna tegen zijn pensioen aanzit? Of ben ik nu echt oud aan het worden en ouderwets?). Daarnaast ga je niet voor je lol naar een arts, want dan is er meestal wel iets aan de hand (of aan het been, de arm, het hoofd, of in mijn geval: mijn oren).

Eerst een paar dagen olijfolie in beide oren druppelen, dan weer terugkomen. Maar nu ik toch zit: "dokter" (overigens een hele leuke vakkundige meid, dus ik neem alles terug wat net spontaan in mij opkwam over huisartsen), "kun je dan ook direct naar mijn neus kijken, want daar krijg ik tegenwoordig wel verdacht weinig lucht door en dat is met fietsen weer niet zo handig". Daar heb ik nu een neusspray voor gekregen, eerst 6 weken gebruiken en kijken of het geholpen heeft. Zo niet, dan ga ik een KNO arts raadplegen, want voorkomen is toch altijd nog beter dan genezen, zeker als je ergens in China fietst.

En tenslotte heb ik mezelf ook nog getrakteerd op een uitgebreid sport medisch onderzoek, want je weet per slot van rekening maar nooit. Dat gaat in juni gebeuren. Aan al dit soort zaken ga je merken dat de vertrekdatum nu toch echt dichtbij gaat komen, want ineens worden zaken die je lang hebt uitgesteld ("ach, dat komt nog wel een keer") concreet en tastbaar.