Dao en Hmong, de eerste bevindingen

Provincie Yen Bai in Noord Vietnam is (een van) de thuishaven(s) van de Dao en Hmong minority. Het zijn beide bergstammen met een eigen taal, cultuur en historische achtergrond. Vietnam heeft officieel 54 etnische minderheidsgroeperingen, ongeveer 16 miljoen Vietnamezen op een totaal van zo’n 94 miljoen. Wat beide minorities gemeen hebben is de bouwstijl van hun huizen, althans, in het deel waar wij doorheen fietsen. We zien heel veel huizen op palen, in de meeste gevallen van hout, maar meer modern: van steen en beton. Onder het huis zie ik vaak hangmatten, brommers, houtopslag en kleding hangen, staan of liggen. Er gaat een trap naar boven met meestal één grote kamer, waar men slaapt, kookt en de vrije tijd doorbrengt. Langs de weg heb ik vaak kleine werkplaatjes gezien waar offeraltaartjes worden gemaakt. Mensen kopen deze ‘shrines” om ze in of buiten het huis neer te zetten. Ze zijn vaak gevuld met kleine geschenken aan de goden en de voorouders. Want net als in China kennen de meeste minorities in Noord Vietnam de voorouder verering als belangrijkste godsdienst. Deze is gebaseerd op de overtuiging dat de geesten van de doden in de natuurlijke wereld blijven bestaan en de bevoegdheid hebben om het lot van het leven te beïnvloeden. Daarom is dit een steeds terugkerend beeld wat we zien, al fietsend door het Noord Vietnamese landschap. De altaartjes zijn vaak heel kleurrijk, met meestal brandende wierook ervoor. Hoe dat laatste de voorouders een plezier zal doen is mij nog niet helemaal duidelijk, maar goed, ik ben ook maar een leek natuurlijk.

Wat ons verder opvalt is dat we overal langs de weg mensen bezig zien met het drogen van boomschors. Dat zal van een bepaald soort boom afkomstig zijn, want het oogt steeds hetzelfde. Het zijn rechthoekige stukken schors die op een bepaalde wijze gestapeld worden, of neergezet worden tussen zelfgemaakte houtstructuren, met voldoende ruimte ertussen om de wind zijn drogende werking te kunnen laten doen. Waar het precies voor dient is voor ons niet duidelijk, maar het is een ware industrie, want we fietsen er uren langs, dus het is niet zomaar een particuliere bezigheid. Wanneer de schors voldoende gedroogd is wordt het opgehaald met grote vrachtauto’s die aan alle kanten uitpuilen van de boomschors en die ons al toeterend voorbij rijden. Rare jongens, die Vietnamezen 😊.

We hebben er 3 dagen van fietsen opzitten. Mag ik dan al wat bevindingen laten horen? Onze Santosjes doen het uitstekend! Ik had ook eerlijk gezegd niet anders verwacht, maar toch… De wegen zijn over het algemeen redelijk begaanbaar, maar soms zitten er ineens stukken bij waarbij heel wat vloeken vallen. En gisteren hadden we een hele mooie route langs de rivier, heerlijk rustig en prachtig om te zien, maar de laatste 10 km was wel helemaal kut qua weg kwaliteit. Maar de fietsen geven geen krimp en lijken deze omstandigheden prima te doorstaan, gelukkig maar. Daarnaast werkt mijn dynamo helemaal top. Ik laat de hele dag mijn telefoon aan staan om de route te kunnen lezen, maar de dynamo zorgt er voor dat ‘ie steeds 100% opgeladen blijft. Helemaal geweldig!

De Vietnamezen vallen me tegen. Over het algemeen zijn ze onvriendelijk, niet behulpzaam en stug. Ze roepen wel tig keer “hello” als we voorbij komen, maar dat is volgens mij vooral omdat ze dat zelf interessant vinden. De Chinezen waren oprecht geïnteresseerd in ons, de Vietnamezen zijn dat (vooralsnog) niet. Wellicht komt dat omdat we in Noord Vietnam zijn? Mogelijk zijn de mensen aan de kust, in de grote steden of in het Zuiden vriendelijker? Maar voorlopig komen ze niet door de keuring!

De omgeving daarentegen is wel erg mooi en zeer de moeite waard. We zijn in de subtropen en dat kan je merken. Ondanks dat het medio november is en we in het noorden zijn, is het toch warm en vochtig, maar wel goed te doen. Het had ook niet veel warmer moeten zijn, anders had Kirsten waarschijnlijk gesmolten. Het is nu nét te doen. Aan het eind van de dag zijn we allebei zeiknat van het zweet, maar dat heeft ook met de hoge luchtvochtigheid te maken. Vietnam bekoort, maar is nog niet het beloofde land.