Dag 3 naar Salzburg - van Ravels naar Kelpen

“Wilt u nog een biertje. Als u ja zegt dan neem ik er zelf ook een, want ik vind het wel erg gezellig”. En Gerry zet vervolgens haar breedste glimlach in om mij te overtuigen. En zeg dan maar eens nee. Bracht het eerste biertje ons tot het uitwisselen van de nodige beleefdheden en de vraag naar (klein)kinderen, het tweede brengt ons op een dieper pad. We (nou ja, vooral Gerry, die op haar praatstoel zit) hebben het over onze reizen en wat we in dat verre buitenland al niet mee hebben gemaakt. En via de ins en outs van mijn twee kinderen en haar 3 kinderen en 8 kleinkinderen komen we uiteindelijk op haar verleden. Ze legt uit dat lekker kneuterig is opgevoed, met veel liefde en een heerlijke kostschool waar ze samen met haar zus 2 jaar op heeft gezeten. “Die kneuterigheid heeft overigens ook zijn keerzijde” zegt ze, “want daardoor ben ik zóveel van deze streek en dit dorp gaan houden dat ik hier nooit meer weg wil. Emigreren zit er dus niet in”. Dat klinkt vastberaden. Ik zeg/vraag dan ook vrij stellig “en wat is daar dan mis mee”? “Nou ja, mijn man Cor wilde heel graag naar Nieuw Zeeland verhuizen, maar dat heeft er dus nooit ingezeten. Ik denk dat hij daardoor wel wat gefrustreerd is geworden. We hebben het echter goed gemaakt door zeker 6 keer naar dat mooie land toe te gaan. Een van mijn kinderen woont er en een andere zoon heeft er 1 jaar lang rondgezworven. Alleen mijn dochter is niet zo van het reizen. Zij is er maar één keer geweest en dat was toen we er met het hele gezin 6 weken waren”. Gerry is een gezellige gesprekspartner. Ze praat niet alleen honderd uit, ze kan ook goed luisteren. Iets wat nogal eens ontbreekt bij veel mensen. Op de een of andere manier willen mensen vooral veel over zichzelf kwijt, zeker als ze met een vreemde zitten te kletsen. Psycho-analytisch denk ik dat dit komt omdat het waarschijnlijk niet zo dichtbij is en alles wat gezegd wordt is later toch weer vergeten óf meegenomen met de vreemde gesprekspartner.

Het is rond half 5 als ik Gerry bedank voor de gezelligheid en heb beloofd dat ik rond 8 uur nog een bakkie kom drinken, wanneer haar man er ook bij is. Na een tocht van 7 uur op de fiets, die mij van Ravels in de Belgische Kempen naar Kelpen-Oler in de Limburgse Peel heeft gevoerd, was ik ook wel toe aan een koud biertje. De dag begon druilerig en wist zich daarna niet echt goed te herpakken. Telkens wanneer de zon het van de wolken leek te gaan winnen was dat ver weg aan de horizon, nét niet dáár waar ik aan het rondtrappen was. Maar ik mag niet klagen, want op een klein ochtend- en middag buitje na is het de hele dag droog en een graad of 18. Op zich prima fietsweer. De hoogtepunten van vandaag op een rij: Ravels – Reusel – Bladel – Hapert – Eersel – Steensel – Riethoven – Dommelen – Leende – Maarheeze – Weert – Kelpen-Oler. Van Gerry en Cor begrijp ik later dat ik een aantal hoogtepunten heb gemist. De Leenderheide schijnt nu op zijn mooist te zijn en de abdij in de bossen van Postel was vandaag open voor publiek. Moet je maar net weten natuurlijk. Maar het doet me wel besluiten om in het vervolg wat meer het internet te bezoeken om daar te kijken waar ik zijn moet als het om bezienswaardigheden gaat.

Ik vrees dat ik niet meer toe kom aan het vervolg van dit verhaal, want Cor komt me net laten zien dat de kippen een paar eieren hebben gelegd, waarvan er zeker eentje morgenochtend voor mij is bestemd en hij wil ook zijn verzameling Koi Karpers in de tuin laten zien. Omdat het toch al bijna 8 uur besluit ik het voor vandaag voor gezien te houden. Morgen weer een dag.