Dag 14 naar Salzburg - van Straatsburg naar Albstadt (Zwarte Woud)

Telkens wanneer er een auto voorbij rijdt vraag ik me af waarom ze niet stoppen om mij mee te nemen en elke keer wanneer er een fietser met elektro hulp mij met een smadelijk lachje aankijkt, denk ik “Ja, ik ga ook zo’n motortje aanschaffen wanneer ik thuis ben”. Want achter de tekentafel lijkt het Zwarte Woud niet zo stijl en van de verhalen van doorgewinterde fietsers moet ik het ook al niet hebben, want die vinden elke berg maar een heuveltje. Maar als je, net als ik, een zware fiets hebt en ook veel bagage meesjouwt en niet de conditie hebt die ik graag zou willen hebben, dan is het toch echt een ander verhaal. ‘Komt weer zo’n kutberg’ denk je dan al snel en daarmee vergeet ik gemakshalve dat het hier schitterend mooi is, want dat is het! Das Schwarzwald is echt een prachtig gebied, maar niet om het te befietsen. Jawel, door anderen, dat is wat mij betreft prima, maar niet door mij. Overigens zie ik hier verder amper fietsers, die kijken wel linker uit denk ik dan. Maar ik moet ook telkens tegen mezelf zeggen: ‘niet zo negatief, want het weer is toch goed en de mensen zijn vriendelijk’. En dat is natuurlijk ook zo, maar man!!!!, wat kan het zwaar zijn. Het zal ongetwijfeld aan mij liggen, maar wanneer er dan weer zo’n heuvel komt dan lopen mijn benen al weer helemaal vol. Dan worden ze zwaaaar,ppfffff. En wat ik ook eet of drink, het wordt alleen maar zwaarder. Overigens wist ik niet dat een mens zoveel kon drinken op een dag. Ik heb het vandaag, van Dunningen naar Badkap in Albstadt, een traject van 50 km uppers en downers eens bijgehouden: 2 liter water toen ik wegreed, onderweg bij de Edeka 1 liter vruchten/groentensap gekocht + 2 x een halve liter melk + 1 liter wasser mit Gaz. Onderweg bij een fontein mijn 2 bidons gevuld en er 1 direct leeggedronken. Bij de camping wederom mijn 2 bidons gevuld en opgedronken en in het zwembad (ja, het moet niet gekker worden, maar ik heb vandaag een zwembad bezocht en heerlijk een paar rondjes gezwommen) heb ik een halve liter (koud) bier gekocht en een halve liter (koud) wasser met Gaz en nu ik hier bij mijn tentje zit te schrijven heb ik nogmaals 1 bidon gevuld met lekker koud water. Sjoe, dat is echt veel, maar mooi hoe het lichaam werkt, wanneer het vocht nodig heeft zorgt de mond ervoor dat ie droog wordt zodat je denkt ‘shit, ik moet wat drinken wat ik heb dorst’. Prachtig. En, ik hoef amper naar het toilet, dus al dat vocht wordt er ook weer uitgezweten. Je moet met dit soort trips overigens goed oppassen dat je ook blijft eten, want daar heb ik eigenlijk helemaal geen trek in. Dus maak ik het mezelf lekker door een paar heerlijke Duitse (bruine) semmeltjes te kopen en die te beleggen met lekkere worst of kaas. Ik koop echter nooit meer dan ik in één dag op kan, anders gaat het eten verrot en dat zou zonde zijn. En je moet het ook allemaal weer meesjouwen, dus dat is ook al niet bevorderlijk. En om toch nog even op mijn klaagstoel te blijven zitten, ik heb wederom, net als in Azie, veel last van mijn neus/oor. Oor klapt een soort van open en wanneer ik dan ademhaal dan hoor ik één grote echo. Het is kut om dan goed te blijven ademhalen. Ik heb er in ieder geval steeds last van wanneer ik flink aan het hijgen ben na weer zo’n beklimming. Oke, genoeg geklaagd nu, want er is over zoveel moois hier te schrijven. Zoals nu, ik zit op de camping stoel die Don gekocht heeft en die me uitermate goed bevalt en kijk uit over een klein dal met aan de overkant een grote groene berg (gras- en bomen groen). Een klein weggetje slingert zichzelf naar de top en wordt bezond (van zon voorzien) door de grote gouden ploert (zo noemde wij de zon altijd wanneer we in de kassen aan het werk waren) die rechts van mij zijn avondstralen over het dal laat schitteren. Zoals telkens zijn er maar weinig mensen op de camping en dus heb ik de maand september gepromoveerd tot ideale vakantiemaand voor mensen boven de 60 (overigens weten ze dat zelf ook wel, want je ziet echt niet één gezin met jonge kinderen). En ben ik nu blij dat ik hier door het Zwarte Woud heen fiets? Jawel mevrouw, omdat ik anders bij Bazel door een nog hoger gebergte had gemoeten, omdat het hier veel mooier is dan pak ‘m beet Zoetermeer en omdat ik blij ben dat Sonja me de kans geeft om hier te zijn en dus niet op kantoor. Nu de laatste berg al weer een tijdje geleden overwonnen is, merk ik dat ik weer een beetje praatjes krijg en dat ik weer toekom aan wat ik mezelf had voorgenomen dat ik zou gaan doen: Genieten, met een hoofdletter G. Morgen op naar Munchen, nog maar 250 km.