Twijfel
15 maart 2020 - San Francisco, California, Verenigde Staten
Het is een compleet gekkenhuis in de wereld door het Corona virus. En of we het nu willen of niet, we worden er ook door aangestoken. De twijfel begint toe te slaan. Nu het er op lijkt dat zo’n beetje alle aardbewoners zich met het virus en de directe gevolgen daarvan bezig houden kunnen wij ons toch lastig afzijdig houden en doen alsof ons neus bloedt?
De sfeer zat er nog zo goed in toen we afgelopen donderdag hier in San Francisco aankwamen. We glijden zo ongeveer langs de douane, de fietsen en de tassen zijn allemaal heelhuids overgekomen en de taxi staat al klaar. Het hotel waar we inchecken ligt prima, nét buiten de wat slechtere plekken in het centrum, waar je als fatsoenlijk mens ’s-avonds niet moet willen zijn. We slapen onze jetlag eruit, monteren de fietsen en gaan op bezoek bij Al Capone en een aantal van zijn kornuiten. De bekende bandiet blijkt echter al lang niet meer te zijn gedetineerd op/in Alcatraz, het beroemde of wellicht zelfs wel beruchte gevangenis eiland (ook wel ‘the rock’ genoemd) voor de kust van downtown San Francisco. Het blijft niettemin indrukwekkend om er als hedendaagse toerist rond te lopen en te zien hoe de gevangenen er toentertijd bij zaten. Ik zou niet graag hebben willen ruilen.
Maar de twijfel sluipt als een panter op zijn prooi toe. Voor het eerst zien we Amerikanen met mondkapjes op lopen, worden we gevraagd om tenminste één meter afstand te houden tot de volgende groep en blijkt Alcatraz zo’n beetje nog de enige attractie te zijn die nog open is. Alle musea zijn gesloten en alles wat ook maar enigszins riekt naar een samenkomst van meerdere personen zit op slot. Het helpt verder ook niet dat het al twee dagen regent, wat de stad een mistroostige aanblik geeft. En in tegenstelling tot Azië betekent regen hier ook kou! De voorspelling blijft voorlopig ook nog regen, hoewel je dat hier nooit helemaal zeker weet. We krijgen van Don een dagelijkse update van Corona Nederland waar je niet vrolijk van wordt. Het aantal doden door het virus is inmiddels gestegen naar 12 (hoewel dat allemaal ouderen zijn en daar reken ik mezelf gemakshalve nog niet toe) en het aantal besmettingen tikt bijna de 1.000 aan. Steeds meer landen sluiten de grenzen en als reiziger uit een besmet land ga je eerst 14 dagen in quarantaine. Amerika is nog geen besmet land, maar als de ontwikkelingen zo door gaan kan het dat makkelijk snel worden. Nu is quarantaine niet het meest vreselijke wat je kan overkomen, maar toch… Wat voor ons veel meer speelt is de angst om aangestoken te worden in een onbekend land, met een onbekend gezondheidszorg systeem wat ook nog eens erg duur is. Wat als de ziektekosten- cq de reisverzekering de kosten niet dekt of als er maar vluchten blijven worden gecancelled terwijl je graag naar huis wil vanwege je gezondheid? Het zijn inmiddels serieuze vragen. En wat als we straks een tijd onderweg zijn, ergens op een camping staan en dan blijken het virus opgelopen te hebben? Hoe goed en snel kunnen we dan geholpen worden? En hoe snel kunnen we dan naar huis als de ontwikkelingen zo doorgaan? Gaan er straks nog wel vluchten naar Nederland als we besluiten dat het genoeg is? Zeker als we van reisorganisaties horen dat ze helemáál niet meer vliegen en dat de KLM daarom, in samenwerking met de overheid, overweegt gestrande reizigers dan maar zelf op te gaan halen, een soort 911 rescue. Allemaal zaken die we nu serieus aan het overwegen zijn. Zeker omdat we ons steeds hebben voorgehouden dat dit vooral een reis moet zijn waar we heel veel lol aan willen beleven. Tot nu toe hebben we ons daar keurig aan gehouden, vanaf nu ben ik daar echter niet meer zo zeker van. Wat voor ons ook een grote rol speelt is hoe Don hier allemaal tegenaan kijkt. Hij waarschuwt ons al een tijd en voelt zich een soort roepende in de woestijn omdat we er te makkelijk over denken. Nu ben ik van mening dat je ook weer niet al te benauwd moet zijn als je aan het reizen bent, maar ik kan me zijn ongerustheid op dit moment wel goed voorstellen. Daar komt nog een andere belangrijke overweging bij: huisvesting. Ons eigen huis is tijdens de reis verkocht dus wonen we nu noodgedwongen elders. Dat is geen situatie die erg lang moet duren en mijn aanwezigheid is dan ook zeer gewenst om hier verandering in aan te brengen. Wanneer we naar elke afzonderlijke afweging kijken is er geen reden tot paniek of heroverweging, maar tel je alles bij elkaar op dan wordt het wel een dingetje. Het helpt ook niet dat de roadtrip van Kirsten en Michelle mogelijk niet door gaat, omdat we er niet aan twijfelen dat Trump de inreisbeperking een vervolg zal gaan geven. Zelfs een trouwerij binnen de familie wordt verzet. En nu hoor ik een aantal mensen al denken: waar is de beroemde Nederlandse nuchterheid gebleven, wat maak je je druk, het virus zal wel weer overwaaien. Tsja, allemaal goed en wel, maar wíj zitten hier en hebben er direct mee te maken. Ik krijg berichten door mét foto’s van lege winkels in Nederland omdat mensen aan het hamsteren zijn. Hoe zal dat gaan als de paniek écht toe gaat slaan? Gaat dat hier in Amerika dan ook gebeuren? En hoe vrolijk wordt je dan als niet wetende buitenlander. Wij staan dan zo ongeveer aan de onderkant van de voedselketen. Al met al voldoende reden tot twijfel. Wanneer we straks wakker zijn zullen we er de zondag maar eens aan besteden. Ik had me een leuker onderwerp voor kunnen stellen. Maar ook dit soort verhalen hoort thuis op reislogger, alleen dán kan er echt met ons meegevoeld worden. En niet alleen meegevóeld, de reacties zullen ook ongetwijfeld mee helpen om een verantwoorde afweging te maken, want wellicht bekijken wij het hier ook wel erg eenzijdig zo met z’n tweetjes.
Nu kun je nog gemakkelijk terug vanuit Amerika maar ook daar neemt het aantal besmettingen toe en Trump lijkt me dan iemand die gelijk drastische maatregelen neemt.
De andere kant is natuurlijk dat jullie bezig zijn met een unieke reis, die je niet zomaar wil afbreken....lastig dilemma.
Ik zou niet zo goed weten wat ik zou doen....ik wens je veel wijsheid.
Heel veel wijsheid gewenst met het nemen van je beslissing.
Maar begrijpelijk.
Verder is het niet zo fat ik denk dat we hier in the States snel een virus ip zouden looen. Ton had dat ook al terecht opgemerkt. Het gaat er om dat we nu niet meer verzekerd zijn rn dat moet je hier niet willen. Als er dan iets aan de hand is ( een fietsongeluk om maar eens wat te noemen), dan gaat het laatste beetje budget daaraan op en dat is toch wel verdomde wrang. Als die verzekerings kwestie niet had gespeeld waren we no way teruggegaan. Maar zoals gezegd, uitstel is geen afstel. Ik ga nu eerst Don helpen en daarna kijken naar de andere opties 😀😀. Ik zie het als een tijdelijke onderbreking van de reis 😊