Praktische zaken voor de fietser

Nu we er zo’n beetje bijna 1.000 km al fietsend op hebben zitten is het wellicht een idee om wat praktische zaken te delen voor mensen die in de toekomst ook wellicht het plan hebben om in Azië te gaan fietsen.

Ons China visum hebben we vrij eenvoudig in Den Haag geregeld. Met een goed itinerary was het voor ons niet moeilijk om een visum van twee maanden te krijgen. We betaalden hiervoor ongeveer € 50,00 per persoon.

Het visum voor Vietnam hebben we in Beijing geregeld, bij de Vietnamese ambassade. Ook dat bleek niet moeilijk. Omdat wij dit via een spoedprocedure hebben verzocht (’s-ochtends aangevraagd, begin van de middag opgehaald) betaalden we voor een 3-maands multi-entry visum iets meer dan € 100,00 per persoon

Hotels boeken doen wij vooral via Booking.com of Trip.com. Twee prima sites waar veel hotels op te vinden zijn. Voordeel van Trip.com is dat zij werken met een creditcard, dus dan gaan de kosten niet direct af van het geld wat in je portemonnee zit. Daarnaast werkt Trip.com veel in China. Wij vinden het prettig om een dag van te voren het volgende hotel te boeken, zodat we weten waar we de dag erna terecht komen. Maar dat hoeft uiteraard niet, want met name in Vietnam is het aanbod van hotels erg groot. Overal langs de weg staan borden met Nha Nghi (comfort home). Verwacht dan geen fancy hotel, maar wel een eenvoudig dak boven je hoofd en een bed (daarmee is veelal alles wel gezegd).

In China krijgen steeds meer hotel eigenaars een permit om buitenlanders onderdak te mogen bieden, maar soms kan je verrast worden doordat ze je weigeren onderdak te verlenen. Boeken via de genoemde sites voorkomt dat in ieder geval.

In Vietnam werken we eigenlijk alleen maar met Maps.me. Een prima app, vergelijkbaar met Google Maps, maar met het voordeel dat het ook het hoogte verschil aangeeft. Vaak geeft de app ook een route touristic, die we dan ook altijd nemen. Het heeft ons al in een hoop leuke dorpjes en achteraf plekjes gebracht! Daarnaast is het ook heel accuraat. Wat ons sowieso opvalt, zodra we een toeristische trekpleister hebben verlaten, zijn het alleen nog de Vietnamezen en ondergetekenden. Het aantal herkenbare buitenlanders die wij al fietsend in Vietnam zijn tegengekomen is echt op de vingers van één hand te tellen. Ook zijn we nog geen andere wereldfietsers tegengekomen.

Omdat we met z’n tweeën fietsen is het mogelijk dat één van ons (dat is altijd Kirsten) met oortjes in fietst, zodat ze lekker muziek kan luisteren. Dat heeft een paar voordelen: door het ritme gaat het fietstempo omhoog, je hoeft geen 1.000 x op een dag “heellooo” terug te zeggen en je hoort het lawaai van altijd maar toeterende auto’s en scooters niet. Ik ben niet van de muziek, dus ik groet beleefd iedereen (behalve als er zomaar wat geschreeuwd wordt of als iemand iets roept als we al voorbij zijn) en ik probeer me zoveel mogelijk af te sluiten van al het lawaai onderweg. Dat lukt overigens vrij aardig, want ik kan vaak heel blij en gelukkig worden van al het moois wat ik zie (en dan bedoel ik niet alleen het vrouwelijk schoon). De andere kant is weer dat het huidige beeld van met name Vietnam in mijn ogen ook letterlijk heftig vervuild wordt door alle rotzooi die mensen langs de kant van de weg dumpen. Met name plastic is volgens mij een ware plaag voor de natuur en voor het oog.

In zowel China als Vietnam is het niet eenvoudig om met een Visa Card te betalen. Dat kan alleen bij de grote, vaak westerse restaurants en hotelketens (kledingzaken etc hebben wij niet geprobeerd). Maar het is geen probleem om aan geld te komen. In China heb je veel ATM money points. Wij haalden ons geld altijd bij ICBC kantoren, daar zijn we niet één keer teleurgesteld. In Vietnam kun je ook bij veel kantoren terecht om geld te pinnen.

Wij zijn de grens overgestoken tussen Hekou (China) en Lao Cai (Vietnam). Aan beide zijden van de grens lopen daar meer dan voldoende geldwisselaars rond. We hebben eerst goed nagevraagd wat de rate was voordat we het grootste deel van ons Chinese geld hebben gewisseld. Dat werkte erg goed.

De wegen zijn over het algemeen redelijk tot goed in Vietnam. Er ligt amper glas op de weg, maar wel veel kiezelsteentjes. Met een grote regelmaat ontbreekt er overigens ineens een stuk weg, wat vervolgens is opgevuld met grote keien en ander materiaal. Dat is vooral op de kleinere wegen het geval. Fietsen we op de nationale Q-wegen, dan is het prima. Wat me verder opvalt is dat veel wegen alvast gemaakt zijn op de groei. Wij fietsen regelmatig op lange brede wegen waar we de enige gebruikers zijn. De andere kant is dat we (misschien zelfs wel vaker) op wegen fietsen die vooral bestemd zijn voor de mountainbike. Ik ben blij dat we besloten hebben om op de meest dikke fietsbanden te rijden die Santos beschikbaar heeft, anders hadden we banden blíjven plakken. Nu staat de teller gelukkig nog steeds op nul! Grote blij!!

Wij zijn verder in de gelukkige omstandigheid geweest dat Huynh en Ron ons op zijn komen zoeken. We hebben daar direct dankbaar gebruik van gemaakt door ze 13 kilo aan spullen mee te geven. Hebben we dat dan teveel meegenomen? Nou, niet helemaal. We zijn een jaar weg en hebben het weliswaar zó gepland dat we vooral lekker weer hebben, maar je ontkomt toch ook niet aan kou. Zo was het bij de Grote Muur in China tegen het vriespunt. Daar moet je wél de juiste kleding voor bij je hebben. Maar nu we van het noorden naar het zuiden fietsen gaan we als het goed is steeds meer het mooie weer tegemoet, dus kon de warmere kleding meegegeven worden. Niettemin hebben wij inderdaad ook teveel spullen meegenomen. Credo is dus volgens mij vooral: denk goed na voordat je iets in je tas stopt, want je moet het wel 12 maanden lang elke dag meesjouwen! Nou ja, al fietsend dan.

Dan nog iets over het weer. Ik heb begrepen dat het een erg koude herfst is in NL. Dat hebben wij gelukkig niet. Maar we kunnen wel merken dat het december is én dat we nog steeds erg noordelijk zitten. Het is heerlijk fietsweer en het heeft nog niet geregend, dus je hoort ons zeker niet klagen, maar Kirsten fietst wel met een jack aan en ik draag een shirt met lange mouwen. De zon hebben we tijdens het fietsen (let wel, al bijna 1.000 km) nog niet gezien!! Dat is denk ik maar goed ook, want anders zijn we helemaal drijf- en drijfnat van het zweet. Het is gemiddeld zo’n 18 tot 20 graden. De verwachting is dat het steeds een graadje meer gaat worden naarmate we verder naar het zuiden afzakken. Dus hier fietsen in deze tijd van het jaar is absoluut aan te bevelen.

Over een paar dagen verlaten we Vietnam en gaan we zien wat Laos ons gaat brengen. We vinden dat alle twee best spannend, maar ook weer een leuke, mooie uitdaging. We gaan de grens over bij Cau Treo en dat is tegelijk een heftig stuk klimmen. Kirsten ziet met name dáár erg tegen op (letterlijk 😊). Het is een stuk van maar 33 km, maar Maps.me geeft aan dat we daar tenminste 5,5 uur over gaan doen. Dat is een gemiddelde van zo’n 6 km per uur. Dat beloofd wat!