Geluk

Verder dan Thakhek zijn we niet gekomen. Kirsten is geestelijk en lichamelijk toe aan rust. We zijn dan ook al 3 maanden lang onderweg, maken heel veel dingen mee, doen ontzettend veel indrukken op en zijn constant fysiek bezig. We pushen niet tot the limit, maar het is blijkbaar meer dan ze alles bij elkaar aan kan. En daarom hebben we rust genomen. Van de geplande één nacht in Thakhek maken we er al snel twee en wanneer ze aangeeft dat de koorts toeneemt worden het drie en daarna zelfs vier nachten. De rust doet haar zienderogen goed. De pijn in de kaak verminderd en ook de koorts neemt af. Gelukkig maar, want ziek op de fiets, daar wordt niemand vrolijk van. Alleen de verkoudheid blijft een onwelkome gast.

De extra dagen die we nu hebben geeft mij de gelegenheid om mijn foto’s en video’s op mijn telefoon en laptop te ordenen. En dat is hoog nodig, want ik ben het overzicht langzamerhand een beetje kwijt. Dat komt óók omdat ik een apple telefoon heb maar géén apple laptop. Probeer dan maar eens met goed fatsoen je foto’s en video’s van de een over te zetten naar de ander. Onbegonnen werk!

Maar ik heb ook de tijd om in mijn eentje de buurt wat te verkennen en dat bevalt erg goed! Niet zozeer dat ‘in mijn eentje’, maar wel ‘de buurt verkennen’. Lao is een heerlijk land en werkt weldadig op mijn gemoed. Ik ervaar steeds vaker van die heerlijke geluksmomenten. Dat komt wellicht enerzijds doordat ik vaker geconfronteerd word met het uiterlijk vertoon van het boeddhistische geloof waar ik blijkbaar gevoelig voor ben. En dat is ook wel weer logisch, want ik hou van felle kleuren in combinatie met het mystieke. Anderzijds heeft het volgens mij te maken met de uiterst relaxte sfeer die hier hangt. Er zijn toeristen, maar niet overdreven veel. Over het algemeen zijn het jongeren die hier komen om te klimmen of the Loop ‘te doen’. Gisteren na het ontbijt (warme baquette met ei, komkommer, tomaat en sla + een grote kom met muesli, fruit en yoghurt en een bananenshake voor de lieve som van € 3,50. Daar kun je nog eens mee thuis komen 😊) een wandeling gemaakt naar the old town met zijn typisch Franse huizen. Het was nog te vroeg om dronken te zijn, maar zo voelde het wel een beetje. Ik werd door niemand lastig gevallen, het was denk ik zo’n 28 graden, volop zon en relatief rustig op straat. En dan voel je als het ware die warme gelukstroom door je aderen vibreren. Wat is het leven toch mooi als je dit mee mag maken. Geluk zit dan blijkbaar in dat soort kleine dingen. ‘Good morning’ zeggen tegen 2 meisjes die naar school gaan en een brede glimlach terug krijgen, de familie koe die het drukke kruispunt in alle rust oversteekt en door niemand een stro breed in de weg gelegd wordt, voor het eerst van je leven de zon in de Mekong river zien schitteren waardoor het lijkt alsof de hele rivier met zilverdraad is bekleed, een plastic stoeltje zoeken die niet kapot is om vervolgens een uur of langer te genieten van zalig niets doen, ondertussen nippend aan een koude brown cookie shake. Het zijn allemaal zaken die er voor zorgen dat ik in een soort well-being flow geraak, een gevoel dat ik nog niet eerder zo sterk heb ervaren. En de volgende dag heb ik datzelfde gevoel weer. Op zoek naar de Boeddha cave kom ik, eerst scooterend en vervolgens wandelend, terecht in de outskirts, ergens rural country. Het is wederom een zonovergoten dag, de grond is rood en droog en alle planten zouden een frisse regenbui zeker verwelkomen. Ik loop door het stof der aarde, nip wat aan mijn waterfles en sla wat vliegen van me af als ik een bocht rond en vervolgens voor een groot meer sta. Het is compleet stil op de geluiden van de natuur na. Er vliegen wat vogels nét boven het wateroppervlak op zoek naar klein prooi, het water is super helder, wat er voor zorgt dat ik het intieme leven van de rondzwemmende vissen van bovenaf kan beschouwen en langs de kant waait het riet zachtjes mijn richting op. Genietend van het moment ga ik op een boomstam zitten en probeer ik mijn hoofd helemaal leeg te krijgen. Niet denken, alleen voelen. Prachtig.

Ik probeer dit soort momenten zo lang mogelijk vast te houden, maar dat is me niet altijd gegeven. Ik ga me tijdens deze reis toch eens wat meer verdiepen in de leer van het Boeddhisme en ik wil ook wat yoga lessen gaan volgen. Het mag allemaal best een beetje zwevend zijn, zakelijk ben ik al lang genoeg geweest. Moet alleen wel oppassen dat mijn hoofd niet té leeg wordt, want van nature vergeet ik al een heleboel en als ik dan ga leren om nóg meer los te laten, dan blijft er straks helemaal niets meer over!

Daarna moet ik weer door en uiteindelijk vind ik de Boeddha-cave. Ontdekt door een inwoner van het nabijgelegen dorp, op zo’n 5 meter hoogte, ligt de mooie grot verborgen. De grot blijkt ‘bewoond’ door maar liefst 228 Boeddhabeelden. Van 15 centimeter tot ruim 1 meter, ze zijn er in alle soorten en maten. De dorpsbewoners zien er een heilig teken in en beschermen de grot nu dag en nacht tegen dieven en vandalen, maar uiteraard zorgt het ook voor een leuk zakcentje voor de plaatselijke bevolking. En ach, neem het ze eens kwalijk, zo breed hebben ze het in rural country nu ook weer niet. En wie zijn wij om ze hun geluksmomentje af te pakken?